تو را من چشم در راهم

شباهنگام!!

*در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز...

دل خوش سیری چند؟!!!

    یار از غم من خبر ندارد گویی!

               آنچه یافت می نشود

                   آنم آرزوست!

              ...

 

مرا تنها   رها   مکن!

الهی و ربی من لی غیرک!

                             عمرم همه در نالیدن،بر باد رفت همه در جرعه نوشیدن بر آب!

                        و اکنون بر لب بحر فنا منتظرم؛بتم شکسته،اسماعیلم

                  ذبح شده برج نورم خاموش و مناره ی معبدم دود زده.......

                    و من شرمگین و پریشان ،در این اندیشه ی درد آور که ساعتی

                     دیگر - آفتاب بر قله ی مغرب فرو می شکند، و تو روح دردمند من ،به

                     سراغ من می آیی تا کوزه هایی از آب های سرد و خوشگوار

                    چشمه ساران  پاک سپیده دم های دور دست را از دست من بگیری-

                        با چه رویی در را به روی تو  بگشایم؟ هم اکنون  صدای پای تو را در سکوت  

           دردناک بی قرار دلم می شنوم  که به سوی زندن سیاه من پیش می آیی  

           و من از شرم و ناتوانی خود می لرزم در اینجا که منم،کسی چه می داند  که

       "بودن " نیز همچون زیستن طاقت فر ساست؟! 

شریعتی